កំណាព្យ «បុប្ផា​ខ្មៅ» (និង​សម្រង់​អត្ថបទ ជីវិត​និស្សិត, គយ សារុន)

ម្សិលមិញ នៅ​សល់​ពេល​ទំនេរ ក៏​យក​សៀវភៅ​នេះ​មក​អាន។ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ស្គាល់​ឈ្មោះ​លោក គយ សារុន តាំង​ពី​រៀន​នៅ​វិទ្យាល័យ ព្រោះ​ស្នាដៃ​របស់​លោក​មា...

ម្សិលមិញ នៅ​សល់​ពេល​ទំនេរ ក៏​យក​សៀវភៅ​នេះ​មក​អាន។

ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ស្គាល់​ឈ្មោះ​លោក គយ សារុន តាំង​ពី​រៀន​នៅ​វិទ្យាល័យ ព្រោះ​ស្នាដៃ​របស់​លោក​មាន​ដាក់​បញ្ចូល​ក្នុង​កម្មវិធី​សិក្សា​របស់​ក្រសួង​ដែរ។ កាលនោះ ខ្ញុំ​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​បាន​ស្គាល់​ឈ្មោះ​លោក​តាមរយៈ​អត្ថបទ​ដកស្រង់​មួយ​ដែល​មាន​ចំណងជើង​ថា «ស្ដាយដួងចន្ទ្រា»។ អត្ថបទ​នេះ​ពេញ​ដោយ​មនោសញ្ចេតនា ពិសេស​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ដែល​ជា​ជន​ក្រីក្រ ដែល​តែង​មាន​អារម្មណ៍​ដិត​ជាប់​នឹង​ធម្មជាតិ។ ខ្ញុំ​ស្ងើចសរសើរ​លោក​ជា​ខ្លាំង ដែល​យក​ព្រះចន្ទ​មក​ធ្វើ​ជា​ប្រធាន​បទ ហើយ​រៀបរាប់​យ៉ាង​ពីរោះ​ស្ដាប់។ ខ្ញុំ​ពេញចិត្ត​នឹង​អត្ថបទ​នេះ​ពេក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ស្រង់​យក​មក​ចុះ​ផ្សាយ​នៅ​ទីនេះ​ដែរ។

Cover

អត្ថបទ​កំណាព្យ​នេះ ភាគ​ច្រើន​បង្កប់​នូវ​ការ​រិះគន់​ទាំង​ដោយ​ប្រយោល​និង​ដោយ​ផ្ទាល់។ លោក​ពិត​ជា​មាន​ទេពកោសល្យ​ក្នុង​ការ​សរសេរ​ខ្លាំង​ណាស់។ ខ្ញុំ​សុំ​លើក​យក​អត្ថបទ​ចំនួន​ពីរ ដែល​ខ្ញុំ​ចាប់អារម្មណ៍​ជាង​គេ ចែក​ជូន​ឲ្យ​លោក​អ្នក​បាន​អាន​ទៅ​ចុះ។

សូរិយាក្ដៅខ្លាំង

វិថីក្រមអ៊ូ ០១

វិថីក្រមអ៊ូ ០២

លោក​អ្នក​ប្រាកដ​ជា​បាន​យល់​ចូលចិត្ត​ហើយ​ពី​ទឹក​ដៃ​របស់​លោក។ អាន​ហើយ គួរ​ឲ្យ​ស្ងើចសរសើរ​ខ្លាំង​ណាស់។ នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​កំណាព្យ​ដកស្រង់ ជីវិត​និស្សិត ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា «នឹក​ផ្ទះ» កាន់តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចូលចិត្ត​ទ្វេ​ឡើង​ទៀត។ លោក​បាន​សរសេរ​រៀបរាប់​ប្រកប​ដោយ​មនោសញ្ចេតនា សូម្បី​ជាមួយ​សត្វ អាន​ហើយ​នឹក​ស្រណោះ​ខ្លាំង​ណាស់។

ខ្ញុំ​នឹង​មិន​បរិយាយ​អ្វី​បន្ត​ទៀត​ទេ។ សូម​អញ្ជើញ​រក​ទិញ​សៀវភៅ​នេះ​តាម​បណ្ណាគារ អាន​ស្វែងយល់​ដោយ​ខ្លួនឯង​ចុះ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដកស្រង់​អត្ថបទ​កំណាព្យ «ស្ដាយ​ដួង​ចន្ទ្រា» របស់​លោក​មក​ចុះ​ផ្យាយ​ដែរ ដើម្បី​ទុក​ជា​ការ​នឹករលឹក​ចំពោះ​លោក​តទៅ។


កំណត់សម្គាល់
សៀវភៅ​នេះ​មាន​នៅ​ក្នុង​បណ្ណាល័យ PUC
លេខ​កូដ៖ PS 3545 K69 1970